កាលពីព្រេងនាយមានចចកត្រោសធំមួយ ដល់ខែលំហើយវាដើររកត្រពាំងបឹងបួ
ដែលរីងទឹកដើម្បីចាប់ត្រីស៊ី ។ លុះទៅដល់ត្រពាំងមួយ
រីងទឹកអស់នៅតែប្រឡង់មួយ ឃើញសុទ្ធតែភក់ មានត្រីកំពឹស
បង្កងក្តាមជាច្រើនណាស់ ។ ចចកឃើញហើយមានចិត្តត្រេកអររីករាយគិតថា
"ថ្ងៃនេះអញមានលាភធំណាស់ ជាលាភចំឡែកជាងសព្វថ្ងៃ" ។ ឯកំពឹសមានប្រាជ្ញ
ឮចចកថា ដូច្នេះហើយ ក៏និយាយលួងលោកចចកថា
"យើងទាំងអស់គ្នាសុទ្ធតែជាចំណីបងចចកឯងទាំងអស់ហើយ
ប៉ុន្តែយើងប្រឡាក់ភក់ណាស់ បងឯងស៊ីយើងទាំងភក់ដូច្នេះមិនឆ្ងាញ់ពិសាទេ"
ចចកឆ្លើយថា "ធ្វើដូចម្តេចនឹងឆ្ងាញ់ពិសា?" ។ កំពឹសឆ្លើយថា "ត្រូវបងចចកឯង
យកយើងទៅលាងទឹកឲ្យជ្រះស្អាត ហើយសឹមស៊ីនោះទើបឆ្ងាញ់ពិសា" ។ ចចកថា
"ធ្វើដូចម្តេចនឹងយកទៅលាងទឹកបាន បើច្រើនដល់ម្ល៉េះ?" ។ កំពឹសថា
"បងចចកកុំព្រួយចិត្ត ខ្ញុំធានាគិតឲ្យបងបានស្រួល
ប៉ុន្តែត្រូវបងឯងតាមខ្ញុំ" ។ ចចកឆ្លើយឡើងថា
"បងឯងធ្វើដូចម្តេចក៏ខ្ញុំតាមទាំងអស់" ។
បើដូច្នេះចូរបងឯងចុះមកដេកននៀលក្នុងភក់នេះ
ហើយយើងទាំងអស់គ្នានឹងបានតោងខំរោមបងឯងៗ
នាំយើងទៅរកស្ទឹងបឹងបួឯណាមានទឹកថ្លាច្រើន បងឯងលាងយើងឲ្យស្អាត
ហើយសឹមបងឯងស៊ីឲ្យឆ្ងាញ់ពិសាតាមចិត្តចុះ" ។ ឯចចកជាសត្វល្មោភហើយល្ងង់
ក៏ធ្វើតាមពាក្យកំពឹស ។ កំពឹស និងត្រីបបួលគ្នាតោងរោមចចកទៅ
លុះទៅដល់បឹងមួយធំវែង មានទឹកថ្លាល្អចចកដើរចុះទៅក្នុងទឹក អស់ត្រី
និងកំពឹសលោតទៅក្នុងទឹកបឹងប្រាប់ថា "បងចចកឯងទៅជញ្ជូនមកឲ្យអស់សិន
សឹមមកស៊ីឲ្យឆ្អែតតែម្តង យើងនៅចាំបងនៅទីនេះ" ។ ចចកក៏ទៅជញ្ជូនត្រី
និងកំពឹសមក លុះត្រាតែងអស់ពីត្រពាំងនោះ ។
ពួកត្រី កំពឹស ក្តាម ខ្យង ដឹងថា ចចកជញ្ជូនអស់ហើយ នាំគ្នាមុជក្នុងទឹកជ្រៅបាត់អស់ ។ ឯចចកដឹងថា កំពឹសបញ្ឆោតដូច្នេះហើយ ខឹងណាស់ដើរទៅបបួលអស់សត្វធំតូច ដំរី រមាស ខ្លា គ្រប់ភាសាសត្វ ទាំងពស់ថ្លាន់ ពស់ធំ ពស់តូច ទាំងសត្វហើរ គ្មានសេសសល់ដល់តិច បបួលគ្នាមកបាចទឹកបឹងនោះឲ្យរីង នឹងបានចាប់ត្រីក្នុងបឹងនោះស៊ីឲ្យអស់ បានឲ្យពសថ្លាន់ធ្វើជាទំនប់ទឹកអស់សត្វឯទៀតក៏បបួលគ្នាបាច ។ សត្វក្នុងបឹងដឹងថា ចចកបបួលគ្នាបាចទឹកឲ្យរីងទាំងបឹង ភ័យណាស់ក៏គិតគ្នាថា "យើងធ្វើមេ្តចនឹងបានឲ្យអស់សត្វទាំងនោះលែងបាចទឹក" ។ កាលនោះត្រីក្រាញ់ឆ្លើយថា "ខ្ញុំឮគេនិយាយថា បងសុភាទន្សាយជាអ្នកមានប្រាជ្ញា ចេះដោះទុក្ខមនុស្សសត្វផងជាច្រើនណាស់ បើដូច្នេះខ្ញុំនឹងទៅពឹងបងសុភាទន្សាយឲ្យមកជួយដោះទុក្ខអស់យើង" ពួកត្រីគិតគ្នាហើយក៏ប្រើត្រីក្រាញ់ឲ្យទៅអញ្ជើញសុភាទន្សាយ ។ ត្រីក្រាញ់ប្រឹងននៀលទៅ លុះដល់ថ្ងៃក្រៀមស្រកាអស់ ដល់យប់សុភាទន្សាយចេញមករកស៊ី បានឃើញត្រីក្រាញ់ននៀលដូច្នោះ ក៏សួរថា "បងត្រីក្រាញ់ទៅណា?" ត្រីក្រាញ់ឃើញសុភាទន្សាយហើយមានចិត្តត្រេកអរណាស់និយាយអង្វរថា "បងសុភាទន្សាយអាណិតខ្ញុំ ដ្បិតត្រីទាំងអស់ក្នុងបឹង គេប្រើខ្ញុំឲ្យមកអញ្ជើញបងសុភាទៅ ដ្បិតឮទាំងមនុស្សនិយាយថា បងជាអ្នកមានប្រាជ្ញាចេះកាន់សេចក្តីដោះទុក្ខគេ បើអ្នកណាកើតទុក្ខបងតែងទៅជួយដោះទុក្ខគេមិនដែលខាន ឥឡូវមានដំរី ក្របីគោ រមាស រមាំង ជ្រូក ពស់ធំ ពស់តូច ទាំងសត្វហើយ គី គុក ត្រៀល ចង្ក្រៀលខ្យង ទុង ទោម ក្អែកទឹក ប្រវឹកស្មោញ ទាំងប៉ុន្មានបានបបួលគ្នាមកបាចទឹកបឹងឲ្យរីង នឹងបានចាប់អស់ត្រី អណ្តើក កន្ធាយ ស៊ីជាចំណីឲ្យអស់ពីក្នុងបឹងនេះ គេឲ្យពស់ថ្លាន់ ពស់តូច ធ្វើជាទំនប់ ទប់នឹងនោះឯង បើដូច្នេះ បងសុភាទន្សាយអាណិតជួយដោះទុក្ខអស់បងប្អូនខ្ញុំ ឲ្យបានរួចពីភ័យម្តងនេះបឹងបានល្បីកេរ្តិ៍ឈ្មោះតទៅ អស់យើងនឹងតបគុណបងសុភាទន្សាយឯង យើងមិនភ្លេចគុណដរាបដល់អស់ជីវិត" ។ ឯទន្សាយឮត្រីក្រាញ់និយាយអង្វរដូច្នោះក៏ឆ្លើយថា "បងត្រីក្រាញ់ ទៅមុនចុះ ទៅប្រាប់បងប្អូនកុំឲ្យភិយភ័យចាំឲ្យជួយដោះឲ្យរួចកុំបារម្ភឡើយ" ។ ត្រីក្រាញ់ក៏ត្រឡប់ទៅវិញ ។ ឯទន្សាយលុះព្រឹក ព្រហាមឡើងទៅមាត់បឹងឃើញអស់សត្វកំពុងតែបាចទឹក ក៏យកសឹកឈើដែលដង្កូវស៊ីឆ្លុះៗ មកធ្វើជាសំបុត្រ ហើយស្រែកហៅសត្វ អស់សត្វទាំងនោះថា "នែ! បងប្អូនទាំងអស់គ្នា ចាំស្តាប់ខ្ញុំ ដ្បិតព្រះឥន្ទ្រឲ្យខ្ញុំនាំសំបុត្រមកប្រាប់គ្រប់គ្នាថា ព្រះឥន្ទ្រលោកនឹងមក កាច់ជើងត្រុំ ប្រមុំជើងអក កាច់ក្បាលចចក ដកភ្លុកដំរីស" ។ អស់សត្វឮថា សំបុត្រព្រះឥន្ទ្រដូច្នោះភ័យណាស់ ផ្អើលបោលជាន់លើគ្នា ដំរី ក្របី រមាស រមាំង ស្ទុះបោលទៅជាន់លើពស់ថ្លាន់ ជាទំបន់ដាច់ខ្លួនជាពីរ បីកំណាត់ ធ្លាយទំនប់លិចទឹកស្លាប់អស់ ។ សត្វទាំងនោះក៏ទៅជាចំណីត្រីវិញ ។
តាំងពីថ្ងៃនោះមក អស់សត្វទាំងពួងកោតប្រាជ្ញាសុភាទន្សាយ សុភាទន្សាយជាគ្រូអាចារ្យទាំងអស់គ្នា ៕
ពួកត្រី កំពឹស ក្តាម ខ្យង ដឹងថា ចចកជញ្ជូនអស់ហើយ នាំគ្នាមុជក្នុងទឹកជ្រៅបាត់អស់ ។ ឯចចកដឹងថា កំពឹសបញ្ឆោតដូច្នេះហើយ ខឹងណាស់ដើរទៅបបួលអស់សត្វធំតូច ដំរី រមាស ខ្លា គ្រប់ភាសាសត្វ ទាំងពស់ថ្លាន់ ពស់ធំ ពស់តូច ទាំងសត្វហើរ គ្មានសេសសល់ដល់តិច បបួលគ្នាមកបាចទឹកបឹងនោះឲ្យរីង នឹងបានចាប់ត្រីក្នុងបឹងនោះស៊ីឲ្យអស់ បានឲ្យពសថ្លាន់ធ្វើជាទំនប់ទឹកអស់សត្វឯទៀតក៏បបួលគ្នាបាច ។ សត្វក្នុងបឹងដឹងថា ចចកបបួលគ្នាបាចទឹកឲ្យរីងទាំងបឹង ភ័យណាស់ក៏គិតគ្នាថា "យើងធ្វើមេ្តចនឹងបានឲ្យអស់សត្វទាំងនោះលែងបាចទឹក" ។ កាលនោះត្រីក្រាញ់ឆ្លើយថា "ខ្ញុំឮគេនិយាយថា បងសុភាទន្សាយជាអ្នកមានប្រាជ្ញា ចេះដោះទុក្ខមនុស្សសត្វផងជាច្រើនណាស់ បើដូច្នេះខ្ញុំនឹងទៅពឹងបងសុភាទន្សាយឲ្យមកជួយដោះទុក្ខអស់យើង" ពួកត្រីគិតគ្នាហើយក៏ប្រើត្រីក្រាញ់ឲ្យទៅអញ្ជើញសុភាទន្សាយ ។ ត្រីក្រាញ់ប្រឹងននៀលទៅ លុះដល់ថ្ងៃក្រៀមស្រកាអស់ ដល់យប់សុភាទន្សាយចេញមករកស៊ី បានឃើញត្រីក្រាញ់ននៀលដូច្នោះ ក៏សួរថា "បងត្រីក្រាញ់ទៅណា?" ត្រីក្រាញ់ឃើញសុភាទន្សាយហើយមានចិត្តត្រេកអរណាស់និយាយអង្វរថា "បងសុភាទន្សាយអាណិតខ្ញុំ ដ្បិតត្រីទាំងអស់ក្នុងបឹង គេប្រើខ្ញុំឲ្យមកអញ្ជើញបងសុភាទៅ ដ្បិតឮទាំងមនុស្សនិយាយថា បងជាអ្នកមានប្រាជ្ញាចេះកាន់សេចក្តីដោះទុក្ខគេ បើអ្នកណាកើតទុក្ខបងតែងទៅជួយដោះទុក្ខគេមិនដែលខាន ឥឡូវមានដំរី ក្របីគោ រមាស រមាំង ជ្រូក ពស់ធំ ពស់តូច ទាំងសត្វហើយ គី គុក ត្រៀល ចង្ក្រៀលខ្យង ទុង ទោម ក្អែកទឹក ប្រវឹកស្មោញ ទាំងប៉ុន្មានបានបបួលគ្នាមកបាចទឹកបឹងឲ្យរីង នឹងបានចាប់អស់ត្រី អណ្តើក កន្ធាយ ស៊ីជាចំណីឲ្យអស់ពីក្នុងបឹងនេះ គេឲ្យពស់ថ្លាន់ ពស់តូច ធ្វើជាទំនប់ ទប់នឹងនោះឯង បើដូច្នេះ បងសុភាទន្សាយអាណិតជួយដោះទុក្ខអស់បងប្អូនខ្ញុំ ឲ្យបានរួចពីភ័យម្តងនេះបឹងបានល្បីកេរ្តិ៍ឈ្មោះតទៅ អស់យើងនឹងតបគុណបងសុភាទន្សាយឯង យើងមិនភ្លេចគុណដរាបដល់អស់ជីវិត" ។ ឯទន្សាយឮត្រីក្រាញ់និយាយអង្វរដូច្នោះក៏ឆ្លើយថា "បងត្រីក្រាញ់ ទៅមុនចុះ ទៅប្រាប់បងប្អូនកុំឲ្យភិយភ័យចាំឲ្យជួយដោះឲ្យរួចកុំបារម្ភឡើយ" ។ ត្រីក្រាញ់ក៏ត្រឡប់ទៅវិញ ។ ឯទន្សាយលុះព្រឹក ព្រហាមឡើងទៅមាត់បឹងឃើញអស់សត្វកំពុងតែបាចទឹក ក៏យកសឹកឈើដែលដង្កូវស៊ីឆ្លុះៗ មកធ្វើជាសំបុត្រ ហើយស្រែកហៅសត្វ អស់សត្វទាំងនោះថា "នែ! បងប្អូនទាំងអស់គ្នា ចាំស្តាប់ខ្ញុំ ដ្បិតព្រះឥន្ទ្រឲ្យខ្ញុំនាំសំបុត្រមកប្រាប់គ្រប់គ្នាថា ព្រះឥន្ទ្រលោកនឹងមក កាច់ជើងត្រុំ ប្រមុំជើងអក កាច់ក្បាលចចក ដកភ្លុកដំរីស" ។ អស់សត្វឮថា សំបុត្រព្រះឥន្ទ្រដូច្នោះភ័យណាស់ ផ្អើលបោលជាន់លើគ្នា ដំរី ក្របី រមាស រមាំង ស្ទុះបោលទៅជាន់លើពស់ថ្លាន់ ជាទំបន់ដាច់ខ្លួនជាពីរ បីកំណាត់ ធ្លាយទំនប់លិចទឹកស្លាប់អស់ ។ សត្វទាំងនោះក៏ទៅជាចំណីត្រីវិញ ។
តាំងពីថ្ងៃនោះមក អស់សត្វទាំងពួងកោតប្រាជ្ញាសុភាទន្សាយ សុភាទន្សាយជាគ្រូអាចារ្យទាំងអស់គ្នា ៕
អាត្រាប្តូរប្រាក់រៀលថ្ងៃនេះ
0 comments:
Post a Comment