មានថ្ងៃមួយបុរសឈ្មោះ សុខ ធ្វើដំណើរទៅកាប់អុសក្នុងព្រៃ ។
លុះទៅដល់ឃើញខ្លាធំមួយស្លាប់ នៅជើងដម្បូកក្បែរច្រកផ្លូវ ។
ចៅសុខពិនិត្យមើលហេតុសព្វគ្រប់ទៅឃើញថា ខ្លានេះស្លាប់ដាយពស់ចឹក
ព្រោះនៅខាងក្រោមខ្លាមានរន្ធពស់មួយ ។
បុរសនោះមានចិត្តសប្បុរសដល់សាកសពសត្វនោះណាស់ ក៏ស្រាយថង់ឈាម
យកថ្នាំដុសលាបស្រឡាបឲ្យ ។ លុះបាន ១ ស្របក់ខ្លាដឹងខ្លួនឡើង
ឃើញខ្លួនប្រាណប្រឡាក់សុទ្ធតែថ្នាំដែលលាប
ក៏មានសេចក្តីទោមនស្សនឹងបុរសដែលលាបថ្នាំឲ្យ ហើយស្តីឲ្យថា
"ហេតុដូចម្តេចបានជាអ្នកឯងហ៊ានយកអ្វីមកប្រឡាក់ខ្លួនអញយ៉ាងនេះ?" ។
បុរសនោះឆ្លើយថា "យើងដើរមកបានឃើញបងឯងស្លាប់ដោយពស់ចឹក
ហើយយើងដុសថ្នាំស្រឡាបលាបឲ្យបងរស់ទេតើ!" ។ ខ្លាថា "អញមានស្លាប់អី
ពស់មានចឹកអញពីកាលណា? អញកំពុងតែដេកលក់ស្រួលទេតើ!
បើដូច្នេះអញត្រូវប្រហារជីវិតឯងធ្វើជាអាហារ" ។ ចៅសុខ
មានសេចក្តីតក់ស្លុតនឹងសេចក្តីស្លាប់ជាខ្លាំង ក៏អង្វរខ្លាថា "បងអើយ!
អាណិតយើងផងបងកុំអាលពិឃាតយើងក្នុងគ្រានេះ
ចាំយើងទៅរកអ្នកប្រាជ្ញណាឲ្យគេជំនុំជម្រះឲ្យ បើរកទៅឃើញថាយើងខុស
សឹមបងប្រហារជីវិតយើង បើយើងត្រូវ ត្រូវទុកជីវិតយើង" ។
ខ្លាក៏ព្រមតាមសេចក្តីអង្វរចៅសុខៗវិលមកវិញប្រទះសេះ និងក្របី
នៅក្បែរផ្លូវក៏និយាយថា "បងទាំងពីរអាណិតទៅជួយយកអាយុយើងផង
ព្រោះខ្លាដែលពស់ចឹកបានរស់ឡើង ដោយយើងដាក់ថ្នាំឲ្យ
តែវាប្រាថ្នាប្រហារជីវិតយើង ថាយើងធ្វើវាឲ្យភ្ញាក់
ហើយធ្វើឲ្យប្រឡាក់ខ្លួនវាអស់"
"តាមពិតត្រូវតែទៅកាត់សេចក្តីឲ្យបុរសនោះឈ្នះខ្លា
ប៉ុន្តែបើអញឲ្យបុរសនេះឈ្នះទៅមុខជាខ្លាគុំគួននឹងអញ
ស៊ីអញជាអាហារលែង" ក៏ប្រាប់ចៅសុខថា "បងឯងខុសមែនហើយ
ត្រូវឲ្យខ្លាស៊ីទៅ" ។ ចៅសុខក៏រិតតែភ័យខ្លាំងឡើង
ក៏លាសេះនិងក្របីដើរយ៉ាងលឿនទៅទៀត លុះប្រទះនឹងសុភាទន្សាយ
ចៅសុខក៏ប្តឹងតាមដំណើរ ។ សុភាទន្សាយដឹងរឿងសព្វគ្រប់ ក៏ប្រាប់ទៅចៅសុខថា
"ឲ្យទៅនិយាយអង្វរខ្លាទៀតទៅសឹមយើងទៅជួយ" ។
គ្រាដែលបុរសនោះកំពុងជជែកនឹងខ្លា សុភាទន្សាយទៅដល់ក៏ធ្វើជាសួរថា "បងឯងទាំងពីរនាក់ទាស់គ្នារឿងអ្វី?" ។ ខ្លានឹងចៅសុខក៏បានប្តឹងតាមដំណើររៀងៗខ្លួន ។
សុភាទន្សាយកាត់សេចក្តីថា "បើដូច្នេះត្រូវបងខ្លាឯងទៅដេកត្រង់កន្លែងដដែលឲ្យយូរដូចមុន បើដល់ពេលត្រូវភ្ញាក់ហើយពុំស្លាប់ទេ សឹមបងឯងមកពិឃាដមនុស្សនេះធ្វើជាអាហារចុះ" ។
ខ្លាទៅដេកតាមបង្គាប់ ពស់ក៏ចេញពីរន្ធមកចឹកខ្លានោះស្លាប់ទៅ ។ សុភាទន្សាយឃើញខ្លាស្លាប់ហើយ ក៏ប្រាប់ទៅបុរសនោះថា "បងឯងកុំលាបថ្នាំឲ្យវារស់ទៀត" ប្រាប់ហើយក៏លាចៅសុខទៅលំនៅវិញ ៕
គ្រាដែលបុរសនោះកំពុងជជែកនឹងខ្លា សុភាទន្សាយទៅដល់ក៏ធ្វើជាសួរថា "បងឯងទាំងពីរនាក់ទាស់គ្នារឿងអ្វី?" ។ ខ្លានឹងចៅសុខក៏បានប្តឹងតាមដំណើររៀងៗខ្លួន ។
សុភាទន្សាយកាត់សេចក្តីថា "បើដូច្នេះត្រូវបងខ្លាឯងទៅដេកត្រង់កន្លែងដដែលឲ្យយូរដូចមុន បើដល់ពេលត្រូវភ្ញាក់ហើយពុំស្លាប់ទេ សឹមបងឯងមកពិឃាដមនុស្សនេះធ្វើជាអាហារចុះ" ។
ខ្លាទៅដេកតាមបង្គាប់ ពស់ក៏ចេញពីរន្ធមកចឹកខ្លានោះស្លាប់ទៅ ។ សុភាទន្សាយឃើញខ្លាស្លាប់ហើយ ក៏ប្រាប់ទៅបុរសនោះថា "បងឯងកុំលាបថ្នាំឲ្យវារស់ទៀត" ប្រាប់ហើយក៏លាចៅសុខទៅលំនៅវិញ ៕
0 comments:
Post a Comment